غذای پنداری
گمان انسان غذای انسان است و حتی از غذای مادی مهم تر است. گمان خوب می تواند سرمنشا اتفاقات خوب در بدن و خارج از آن باشد و گمان بد می تواند سرمنشا اتفاقات بد در بدن و خارج از آن باشد.
پندار جاهلانه
علم الهی به ما می گوید همه چیز دو نوع است یکی خوب و دیگری خوب تر . اتفاق بد نداریم آدم بد نداریم و چیز بد هم نیست . اما در هر صورت وقتی در جهان جهالت وارد می شویم که جهنم است همه ی بدی ها واقعیت پیدا می کند . اما این جهان جهنمی سرمنشا آن باز پندار و گمان و ظن ماست .
اگر بخواهیم وارد جهانی شویم که بین جهنم و بهشت است آن جهان بیماری هاست. انسان بد نداریم بلکه انسان بیمار داریم واتفاقات ناخوشایند هم در جهت بهبودی ما رخ می دهد لذا بد نیست.
اما در جهان فرشتگان همه چیز از جنس خوبی است .
هر لحظه محصول لحظه ی قبلی است امروز ما محصول دیروزماست و فردای ما محصول امروزماست. پندار ما می تواند سرنوشت لحظه وساعت بعد را مشخص کند. مثلا یک تصادف جزئی می شود و خسارتی به ماشین ما وارد می شود و از این لحظه به بعد اتفاقات بستگی به پندار ما از تصادف و افراد دخیل دارد اگر پندار ما به کل تصادف و افراد دخیل مثبت باشد یکسری وقایع بعدی رخ می دهد و اگر پندار ما منفی باشد اتفاقات دیگری رخ خواهد داد . مثلا وقتی مثبت می بینیم احتمالا لبخند بر لب ما جاری می شود و گذشت و ایثار و خوش اخلاقی و ختم به خیر شدن و اما اگر منفی ببینیم بسته به درجه یمنفی نگری ما خشم و غضب بر ما مستولی می شود و ناخودآگاه اتفاقات بدی رخ می دهد که منجر به یک درگیری و تصادف فردی و احتمالا قتل و ....می گردد.
در زندگی روزمره همیشه اتفاقات ناخوشایند می افتد که بدگمانی رخ می هد و افراد و رخدادها را بد می بینیم و از هرکجا که توبه کنیم و مثبت ببینیم اتفاقات بد بعدی متوقف و این سیکل معیوب از حرکت می ایستد.
مثبت نگری و منفی نگری در سطح خانواده می تواند منجر به محبت و یا تنفر و طلاق شود و ممکن است یک اتفاق جزئی نطفه ی یک پندار منفی شود که به مرور بزرگ تر می شود و اتفاقات منفی دیگری زائیده می شود تا به طلاق یا درگیری ختم می شود.
