ایمان یک چیز استاتیک نیست مثل یک عقیده . ایمان یک چیز دینامیک است . همانگونه که نمیتوانیم دائما در حال نماز باشیم نمیتوانیم دائما ایمان داشته باشیم .
توالی ایمان و کفر مانند توالی روز و شب است.
ما نمیتوانیم دائما نفس بکشیم بلکه هر دمی بازدمی دارد و نفس را باید بیرون داد.
من ناراحتم چرا دلم تاریک می شود و این اشتباه است و باید ناراحت باشم چرا چراغی دوباره روشن نمی کنم .
توبه در این فلسفه با پشیمانی یکسان نیست چرا که گناه اختیاری نیست منظور گناه غفلت است که گناه اصلی است . گناه مانند خواب است اگر کسی توانست نخوابد می تواند گناه نکند.
توبه در این نگاه یعنی بیدار شدن از خواب غفلت .
متاسفانه اکثر روحانیون در همه ی مذاهب از این گناه اصلی غافل اند و دائما به گناهان الکی می چسبند و از گناه غفلت غافلند.
وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لاَّ یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لاَّ یَسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَئِکَ کَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ (اعراف ۱۷۹)
در حقیقت بسیارى از جنیان و آدمیان را براى دوزخ آفریدهایم [چرا که] دلهایى دارند که با آن [حقایق را] دریافت نمىکنند و چشمانى دارند که با آنها نمىبینند و گوشهایى دارند که با آنها نمىشنوند آنان همانند چهارپایان بلکه گمراهترند [آرى] آنها همان غافلماندگانند
آدمی که در خواب غفلت است چشم دارد مانند کسی که خواب جسمانی است ولی نمی بیند و گوش دارد و صداهای واقعی را نمی شنود و قلب دارد اما هیچ چیز حس نمی کند نه بویی و نه احساسی ..... اما در خواب خود رویا می بیند و در این رویا هم می شنود و هم می بیند و هم احساس دارد اما همه از نوع خیال و وهم و گمان .
خداوند می گوید بیدار شو واقعیت را ببین و واقعیت منم نه غیر من . قدرت من را ببین نه قدرت دیگران ، دست من را ببین نه دست دیگران از من بترس و نه از دیگران . من را زنده ببین و دیگران را مرده ببین.
خدایا ما را از خواب غفلت بیدار کن .